8-1-2011

Vandaag was de dag van Sarah's feestje. 's Ochtends had ik eerst afgesproken met Fransesca om te gaan shoppen. Toen ik was aangekomen bij Fransesca rond 10 uur kwam Nicolas naar beneden. Hij was waarschijnlijk net wakker geworden, want hij zag er slaperig uit. Nadat Fransesca alles had gepakt vertrokken we naar het winkelcentrum. Tijdens de rit vertelde ik Fransesca dat ik niet te lang wilde blijven, omdat ik op tijd bij mijn neef Joe wilde zijn om te helpen met dingen klaar zetten. Rond half 11 waren we bij het winkelcentrum, hadden we de auto geparkeerd en liepen we richting de winkels. Er waren weer een heleboel winkels die we af moesten en overal hingen weer Sale bordjes. Dan is het nooit vervelend om te shoppen

. De eerste winkel die we binnen liepen zag er nou niet echt veel belovend uit, maar na een beetje rond gesnuffeld te hebben had Fransesca een shirtje gevonden. Zij ging deze passen en ik ging nog een beetje verder kijken. Toen ineens uit het niets zag ik een jurk hangen die voor mij gemaakt was (mijn naam stond er nog net niet op zeg maar). Ik nam de jurk mee naar een pas hokje en trok hem aan en inderdaad hij was voor mij gemaakt. Fransesca zag me staan in de jurk en zei dat die me heel goed stond (Duhh) Ik zei haar ik wil deze jurk best kopen, maar dan doe ik hem wel gelijk aan! Fransesca keek me met grote ogen aan en zei ‘'nee dat kan je toch niet zomaar doen''. Uhm... als ik hem koop dan is die van mij dus als ik hem wil dragen dan doe ik dat ook.. Ik liep naar de verkoper, rekende de jurk af, liep terug naar het pashokje om de jurk weer aan te trekken, kwam het pashokje weer uit (waar Fransesca met grote ogen stond te wachten) en toen liepen we de winkel uit. ‘'Haha, jij bent echt gek af en toe'' zei Fransesca (ik weet het ik heb me momenten). Zo liepen we verder naar het volgende winkeltje en het volgende winkeltje en weer het volgende winkeltje. Als je door een winkelcentrum loopt dan heb je aan je linker hand winkeltjes en aan je rechter hand winkeltjes. Bij ons in Nederland staan er dan geen cosmetica kraampjes tussen in, maar hier In Aussie zie je die alleen maar. En er komen om de 5 seconden van die vervelende mensen naar je toe of je opgemaakt wil worden voor niks en dan uiteindelijk willen ze je toch hun cosmetica proberen te verkopen. Fransesca en ik kwamen een winkel uit lopen en natuurlijk werd ik weer aangesproken. ‘'Hallo mevrouw van voor rouge draagt u!? Nou ik.... ik heb hier een rouge die u moet proberen. Het is goed voor de huid en het is alleen gemaakt van natuurlijke producten. Ja, maar..... Als u hier op de stoel komt zitten dan zal ik laten zien hoe mooi uw huid eruit ziet nadat u wat van deze rouge op heeft ‘' Zo bleef ze maar door gaan ik keek Fransesca aan en ik kon aan haar ogen zien dat zij wel heel graag wilde dus zei ik dat tegen de mevrouw die nog steeds aan het praten was over haar geweldige rouge. Na een paar keer twijfelen en mij 20 keer aan te hebben gekeken ging Fransesca dan toch uiteindelijk in de stoel zitten. Na 5 minuten zat er een lekkere dikke laag poeder op der gezicht (nu 3 keer raden, waarom ik niet wilde). Toen Fransesca klaar was kwam dan de vraag die iedereen wel kent. ‘'wilt u ons product misschien kopen''. Je kon de twijfel in Fransesca der ogen zien. Omdat ze na 5 minuten nog geen antwoord had gegeven bedankte ik de mevrouw vriendelijk voor het opknappen van mijn vriendin en trok haar weg van de stendt. Fransesca (met een lekker gepoederd bekkie) en ik liepen verder langs de winkels. Na een hele poos rond te hebben gelopen zijn we wat gaan eten en kwamen we tot de conclusie dat we niks meer nodig hadden en dat het tijd was om naar huis te gaan. Toen we richting de auto liepen zei Fransesca ineens ‘'Ik denk dat ik mijn sleutels vergeten ben, ik laat ze altijd in mijn kamer liggen'' en inderdaad ze was haar sleutels vergeten dus belde ze haar host mam (wedden dat die niet thuis is). ‘'sorry mijn host moeder is ook aan het shoppen, maar ze komt me hier over 40 minuten ophalen''. Het was toen 1 uur en ik wilde ongeveer rond 2 uur thuis zijn om daarna naar Joe te gaan, maar dat werd hem dus niet. Fransesca kwam toen met het idee om wat rond te rijden (we waren met mijn auto gegaan) om te kijken wat er nog meer was in dit deel van Perth. Ik vond het een beter idee om nog maar weer het winkelcentrum in te lopen en te kijken of er nog andere leuke winkeltjes waren (vind het anders een beetje zonde van mijn benzine). Toen we binnen kwamen zag ik aan mijn rechter hand het winkeltje waar we als laatst waren geweest. Hier had ik een pinset en een puntenslijper voor mijn oogpotlood gekocht. Aan deze winkel zat ook een kapper. Dus ik ging naar de kapper. Fransesca vond dit geweldig (vraag me niet waarom, maar dat zij ze op een dol enthousiaste manier). We liepen de zaak weer binnen en vroegen aan de vrouw achter de balie of ze een plekje had voor nu en die had ze. Ik mocht plaats nemen in een stoel en er zou zo iemand bij ons komen. Ik had mijn haar die ochtend al gewassen dus dat hoefde gelukkig niet meer te gebeuren en dat bespaard ook weer geld. Na 5 minutjes kwam er een gozer aan gelopen. ‘'Hi, Ik ben jou kapper, wat zullen we er eens mee doen vandaag'' (beeld je Marc Marie Huibregts in, maar dan zonder een hoge piepstem, dunner, wat jonger, een stuk bruiner en met haar). Nou ik heb me de ballen uit me broek gelachen bij de kapper. Op een gegeven moment werd Fransesca gebeld door haar host mam. Het speet haar heel erg, maar ze moest gaan want haar host moeder was er. Ik zei dat het niet gaf en dat ik me wel zou vermaken bij de kapper. Toen Fransesca was vertrokken wilde de kapper alles weten over Nederland en Amsterdam. Het maakte niet uit wat ik vertelde, maar als ik klaar was met een zin trok hij grote ogen en maakte hij een Oh.. geluidje. Toen ik klaar was met vertellen hoorde ik hem uit over Australie en over wat de besten plekken waren om te stappen, te zonnen of om wat leuks toe doen. Toen hij klaar was met zijn zegje was mijn haar ook klaar en kon ik betalen. Hij gaf me een kaartje voor als ik nog een keer naar de kapper wilde en toen kon ik gaan richting huis. Toen ik weer thuis was deed ik mijn mooie, voor mij gemaakte jurk uit, trok wat anders aan en ging even achter de computer zitten om mijn mail te checken. Toen ik klaar was met computeren pakte ik mijn spullen voor het feestje van Sarah en belde Joe op met de vraag of het goed was of ik al kwam. Natuurlijk was dat goed, ze waren nog bezig met dingen opzetten, maar daar kon ik natuurlijk bij helpen. Ik pakte mijn spullen zij gedag en tot morgen en vertrok naar Joe. Bij Joe aangekomen was het 1 groot stress veld. Ongeveer iedereen was in de weer voor Sarah der feestje. Joe was een beetje kribbig (gelukkig niet tegen mij), Helen zat ongeveer met der handen in het haar en (ik weet eindelijk zijn naam) James en Sarah stonden er bij en keken ernaar. Ik werd gelijk aan het werk gezet. Er moest nog van alles gebeuren buiten moesten er nog spullen klaar worden gezet. Er moeten nog boterhammen met sprinkels klaar worden gemaakt (van die zooi die waarmee je cakjes versierd), er moest een wit doek opgehangen worden, de hele toko moes nog versierd worden en ga zo maar door. Veel dingen konden nog niet gedaan worden, omdat de zon nog scheen en dat dingen kon laten smelten of knappen. Ik heb Helen geholpen met alle dingen die wel al gedaan konden worden en toen het bijna tijd was dat de gasten kwamen was bijna alles klaar gelukkig. Ik had nu alleen hele zwarte voeten en ik kon wel een douche gebruiken. Nadat ik had gedoucht kreeg ik mijn konijnen oren en kleurde ik een neus en snorharen op mijn gezicht. Toen ik buiten kwam waren er al wat gasten. Ik hielp helen nog met de laatste dingen klaar zetten en toen kon het feest echt beginnen. Er kwamen steeds meer gasten. Ik denk dat er uiteindelijk zo een 40 tot 50 gasten waren. Iedereen was verkleed als een typetje uit Ellis in Wonderland. Sarah de birthday girl was verkleed als de paarse kat (aan het eind van de avond zag ze er meer uit als de ver/be...zopen kat). Tijdens het feestje werden er zo nu en dan spelletjes gedaan zoals wrap the lear (of hoe je het ook mag schrijven) dat kende ik eerst niet maar er is een kadootje ingepakt en dan zit daar weer een laag krant om heen en weer een lag en zo een stuk of 6 lagen of meer en tussen die lagen zitten dan ook kadootjes. Ook hadden ze jellie-shots. Dat is pudding met alcohol er in. Geef mij dan maar gewoon een biertje, want die zooi was echt super zoet. Ongeveer aan het eind van de avond hield Joe een toost op zijn dochter Sarah en er waren ook een aantal vriendinnen die een toost hielden. Na de toost werd de taart aangesneden en kon iedereen weer verder gaan met zuipen (ja dat kan ik ook anders neer zetten bijvoorbeeld drinken, maar een andere benaming kan ik het niet geven. Het was namelijk ook echt Zuipen) en bezopen zijn. Op een gegeven moment was het tijd om de pinjata erbij te halen (Pinjata: kartonen versiering gevuld met snoep). Sarah de jarige jop mocht als eerste. Het enigste wat ze raakte was lucht en bijna Joe zijn hoofd dus was de volgende aan de beurt. Die was ook al aardig kachel dus die sloeg het ook niet zo ver (ha ha snap je hem sloeg in plaats van schopte, omdat je dat ding moest slaan met een knuppel ha ha duss we gaan verder). En nadat er ongeveer 5 personen waren geweest die de pinjata hadden geprobeerd neer te rammen, maar wat niet helemaal lukte deed James een poging zonder blinddoek en ramde de pinjata zo door de midden en toen was het graaien geblazen. Zo goed als iedereen vloog naar de grond om snoep te pakken. De helft lag tussen de bloemen, maar dat liet iedereen liggen, dus konden ik en Helen dat opruimen omdat anders de hond dat op zou eten. Het einde van de avond was bijna genaderd. Er waren al heel wat mensen naar huis en de 8 mensen die er nog waren zaten gezellig te kletsen, waren aan het dansen of zaten depressief in een hoekje (dat waren 2/3 meiden die zo veel gedronken hadden dat ze heel hun levens verhaal aan elkaar aan het vertellen waren en hoe slecht ze het wel niet hadden). Het was nu ondertussen 3 uur, misschien later en ik was aardig kapot, mijn voeten deden zeer en ik had slaap nodig, omdat ik al vanaf 's ochtends half 6 wakker was. Ik zij weltruste tegen Joe en Helen en pakte mijn spullen om me om te kleden en om mijn gezicht schoon te maken. Toen ik in de badkamer stond hoorde ik de schuifdeur open en dicht gaan (naast de badkamer zit de wc en daarnaast zit de waskamer waardoor je naar binnen kan). Ik keek in de spiegel en daar stond een meisje in een witte jurk verkleed als de witte koningin (Ellis in wonderland 3D) en een gozer verkleed als de rups. Ze keken me geschrokken aan en toen gaf de gozer het meisje een duw de wc in hij sprong er achteraan en hij deed de deur achter zich dicht. Wat ik daarna hoorde was gesmak en de rest wil ik niet weten, want ik heb me spullen gepakt en ben weg gegaan. Ik heb me toen omgekleed in de badkamer van Helen en daarna ben ik lekker gaan slapen.

9-1-2011

Schoonmaken maar.

Zo wat heb ik lekker geslapen zeg. Dit is de eerste keer in 2 weken dat ik zo ongeveer uit heb kunnen slapen. Ik hoorde wel geluiden en stemmen van mensen, maar ik kon in mijn bed blijven liggen tot 10 uur en dat was een partij lekker aangezien ik normaal om iets tegen 6 al 1 of 2 kleine kinderen gillend door het huis hoor rennen. Nadat ik wakker was geworden heb ik een ei met toost op en een boterham met suiker. Toen ik klaar was met eten heb ik buiten een beetje rond gekeken wat er opgeruimd of schoongemaakt kon worden. Nadat het meeste was opgeruimd ging ik samen met James friends kijken. Hij heeft al de seizoenen

(I love friends) Rond 4 uur ging ik naar huis. Ik bedankte Joe en Helen voor het leuke feest en zij bedankte mij voor het helpen. Helen zei ‘'zonder jou hadden we het niet gered''. Nou dat is toch leuk om te horen......