20-1-2011

Verjaardagsfeestje.

Weer een ochtend waar ik lekker kon uitslapen. Big Hayley had Anthony en Hayley mee genomen naar het verjaardagsfeestje van Anna. Toen Hayley en Anthony uiteindelijk weer thuis waren begon de herrie. Anthony was constant aan het jammeren, luisterde niet en had een grote mond. Hayley was ook niet de liefste en zette ook continu als ik iets vroeg of iets zei een grote scheur op. Uiteindelijk was ik ze beiden zo zat dat ik ze op hun kamer heb gezet. Niet dat dit veel uithaalde bij Hayley, want die had toch zo iets van‘'over een paar minuten mag ik er toch weer uit''. Maar Anthony begon eerst kei hard te huilen als hij naar zijn kamer moest, daarna werd hij boos en ging die slaan of krabbelen (dan heeft die een goeie aan mij

). 's Avonds worp dit zijn vruchten af, want Helen vroeg of Anthony en Hayley lief waren geweest. Ik kon hier op antwoorden dan ze beide niet luisterde en dat ze een grote mond hadden en daardoor mochten ze niet in de jakoezie(haha don't mess with Puck). Om 7 uur kwam Dwayne thuis vanuit Sydney. Hij kon gelijk aan de bak, want de kinderen moesten nog in bad. Volgens Helen kon hij dat dus mooi doen (Helen rulez in this house)

21-1-2011

Werkschema.

Vandaag heb ik mijn officiële werk schema gezien. Nou als ik deze uren altijd zou hebben en het geld zou verdienen wat ik hier doe in euro's dat zou iedereen kunnen met 2 vingers in zijn neus en een blinddoek om. Maar mij hoor je natuurlijk niet klagen. Ik zeg natuurlijk ja en amen en lag er bij

. Ik had gister Romy (au pair vanuit Duitsland)een mail via facebook gestuurd en die vroeg vandaag of ik haar en Nathalie (een andere au pair uit Duitsland) wilde ontmoeten in het centrum in Perth op zaterdag (hier had ik natuurlijk wel oren naar Andere mensen ontmoeten). Ze vroeg wat later of ik anders misschien ook die avond mee wilde stappen. Op zich wilde ik dit wel, maar toen ik mijn auto in stapte kwam ik erachter dat mijn tom tom niet werkte (with out a tom tom I am a kneus!!. Zoals ik had verteld Anthony had met de oplader zitten spelen, maar Helen heeft gelukkig een nieuwe voor me gekocht. Alleen toen ik hem in de auto wilde doen werkte die niet(fijn nou kan ik alsnog nergens heen).Toen heb ik Romy gesmst en ben lekker thuis gebleven. Dwayne en Helen zijn een beetje aan mijn auto en de sigareten aansteker wezen knutselen en toen ging het lampje van opladen branden. Dus hij zou het moeten doen. Maar nu eerst slapen de rest zie ik morgen wel

22-1-2011

Nieuw mensen.

Toen ik wakker werd ging ik gelijk uit bed. Normaal blijf ik er nog even in liggen woelen, maar vandaag zou ik Nathalie en Romy ontmoeten. Ik moest weten naar welk station ik moest reiden en ik moest mijn spullen pakken, omdat ik na mijn tripje naar Perth naar Joe zou gaan. Toen ik alles had uitgezocht en mijn spullen had gepakt at ik wat en stapte ik in de auto. Ik probeerde als eers mijn tom tom aan te zetten, maar dat lukte niet (natuurlijk

Minder prettige irritant pokke ding!!). Nou dan maar eerst tanken en daarna zullen we wel verder zien. Eenmaal getankt werkte dat minder prettige ding nog steeds niet. Toen ik mijn auto ergens had geparkeerd om de weg te zoeken in mijn wegen boek sprong mijn tom tom ineens aan (yes yes yes, haha joepie). Toen kon ik eindelijk mijn reis voortzetten. Eenmaal aangekomen bij het station (een andere dan dat ik in de tom tom had in getikt) parkeerde ik mijn auto en liep naar het platform. Deze keer hoefde ik geen kaartje te kopen, want Dwayne en Helen hadden een chipkaart voor mij geregeld. Beter dan iedere keer moeilijk moeten doen met kaartjes kopen nu kan ik als ik instap mijn kaart langs de automaat halen en als ik uitstap en ik hoef neit moeilijk te doen met een kaartje kopen. Normaal vind ik het niks om met de bus/tram te gaan, maar het ging best. Ik kwam eerder dan verwacht aan op het station van Perth. Daar aangekomen smste ik Romy en liet haar weten waar ik was. Zij zat nog steeds in de bus met een vriendin van haar die ze ook had uitgenodigd om mee te gaan naar Perth. Toen ik op het bakje zat te wachten werd ik ineens gebeld door Joe. Hij belde om te vragen hoe laat ik zou komen en wat ik wilde eten. Ik vertelde hem dat ik na het bezoekje in Perth naar City beach zou gaan om daar volly bal te spelen en om daar te bbqen. Terwijl ik zat te bellen zag ik romy en haar vriedin op het station lopen. Romy probeerde mij te bellen dus bedankte ik Joe zei nogmaals dat ik naar City beach zou gaan en dat ik hem zou bellen als ik later zou zijn. Toen ik op had gehangen liep ik richting Romy en zwaaide naar haar. Ze keek me eerst een beetje schaapachtig aan, maar toen ze door had dat ik het was glimlachte ze en zwaaide ze terug en liep ze mijn richting uit. Toen we hallo hadden gezegt vertelde ze me dat Nathalie pas een half uur later zouden komen dus gingen wij alvast naar een cafetje en zij zou ons daar ontmoeten. Bij het cafe aangekomen zag het er van buiten super strak uit. Binnen was het net het Westland Foto's van koeien, lampen van kippen gaas, ze schonken water in glazen met een gieter (helemaal leuk). het zag er allemaal heel leuk uit. En er stonden nog lekker mannen in de keuken ook (was een open keuken dus ik kon mijn ogen goed te kijken leggen). Nadat wij hadden besteld en het was gebracht kwam Nathalie binnen lopen. Gouw werd er wat besteld en toen ging ze zitten. We stelde een paar vragen aan elkaar en na een poosje wat gebabbelde te hebben kwam ik er op uit dat ik niet de enigste was die 7 kleuren scheet als ze bij Fransesca in de auto zat (hoe we op dat onderwerp kwamen weet ik niet, maar ben blij dat ik geen remi ben in dit verhaal). Na wat gegietert water gedronken te hebben.gingen we de stad in. Kijken wat Perth te bieden had. Na wat in winkels gekeken te hebben was het voor romy al weer tijd om terug te gaan naar haar huis omdat ze weer moest oppassen. Ik ben toen samen met Nathalie naar City beach gegaan. Ze vertelde dat je daar kon volleyballen en dat daar ook werd gebarbecued (een goede manier om mensen te leren kennen). Toen we bij het station zaten keken we hoe laat de bus zou komen. Ik keek en ik keek wat beter, maar ik snapte er dus echt niks van!! Nathalie snapte er ook niks van. Het enigste wat we wisten is dat we bus 85 moesten hebben. Na 5 minuten kwamen er 2 andere meiden bij zitten en na 10 minuten wachten was er nog steeds geen bus. Ik vroeg aan 1 van de meiden of zij wisten hoe laat de bus zou komen. Nog ongeveer 5 minuten moesten we wachten en dan zou de bus komen. Zo kwamen we een beetje aan de praat en toen kwamen we er achter dat zij en haar vriendin naar de zelfde plek zouden gaan als dat wij zouden gaan. Na 5 minuten kwam inderdaad de bus en we gingen bij elkaar in de buurt zitten en kletste een beetje. Ze stelden vragen waar wij (ik en Nathalie) vandaan kwamen en wat we hier deden en zo vroegen we dat ook aan hun. Toen de bus ergens stopte liep er een jongen langs en begroeten me in het Nederlands. Ik stond eerst een beetje perplex, maar daarna riep ik Hee Nederlander. Hij moest lachen en liep verder. Nathalie en de 2 andere meiden keken me raar aan. Ik zei dat die jongen ook Nederlands was. Toen vertrok de bus weer en reden we naar City beach. Daar aangekomen zochten we naar een bekende van Nathalie die 1 van die andere meiden ook kende. We zochten en zochten, maar konden hem niet vinden. Wat bleek nou we waren dwars langs hem gelopen 2x ofzo. Maar goed, na het dus gevonden te hebben dropte we onze spullen en keken een beetje rond wat er allemaal was. Op het strand zelf (want waar we onze spullen hadden gedropt was gras en als je richting de zee liep had je zand) was er een volleybal net gespannen en werd er fanatiek volleybal. Als je zin had om te spelen dan moest je er gewoon tussen springen en dan kon je ook een balletje slaan. Jammer dat er best wel een sterke wind stond. Dus moest ja aan de ene kant niet al te hard slaan en aan de andere kant moest je een aardige hengst verkopen (voor de mensen die de betekenis van een hengst verkopen niet snappen het is een aardige klap/knal geven). Nathalie had niet zo een zin om te volleyballen, maar ik sprong gelijk het veld op om lekker een balletje te slaan. Het was nog best leuk ook. Na een aardig lange tijd gespeeld te hebben werd er geroepen dat er eten was. Er was in de tussen tijd dat ik aan het volleyballen was een bbq neer gezet en ze waren bezig om hotdogs en hamburgers te braden/bakken/grillen. Nathalie durfde niet echt een hotdog te nemen, maar ik had honger en banjerde naar de jongen die Nathalie kende vroeg aan hem of we ook wat te eten konden pakken bedankte hem daarna vriendelijk (omdat hij ja zei) en wenkte Nathalie dat we met een gerust hard wat te eten konden pakken. Na een hotdog naar binnen te hebben gewerkt. Toen Nathalie ook klaar was liepen we naar de zee om daar even te pootje baden en weer terug naar het volleybal veld om nog een potje te spelen. Een half uur later zeiden de meiden die we tegen waren gekomen in de bus ons gedag, omdat 1 van hen nog naar een etentje moest. Nathalie en ik speelde nog een potje en liepen daarna ook richting de bus. Toen we bij het bushokje aankwamen zaten de twee meiden uit de bus ook nog steeds in het bus hokje(waren dus net ffies een kwartiertje te vroeg gaan lopen naar de bus). Toen hop in de bus, met de bus naar het trein station, met de trein naar east gildfort, waar 2 dronken Aboriginal meiden en twee binkie van jongens waren (waar ik heel snel en onzichtbaar voorbij liep) en hup naar mijn auto. Met de auto ben ik toen naar Joe zijn huis gereden en daar ben ik de nacht blijven slapen om de volgende dag cricket te zien

23-1-2011

Cricket!!

Ik vind sport leuk om te zien, maar het moet niet 5 uur duren!! En dan bedoel ik ook letterlijk 5 uur. Oh mijn god wat is cricket een lange sport om naar te kijken.

Toen ik wakker werd gemaakt om 7 uur kleden ik me gouw aan maakte me op en at wat, want het was tijd om naar James (haha ja ik weet nog steeds zijn naam

) zijn cricket wedstrijd te kijken. Na al zijn spullen in de achterbak geladen te hebben en een teamgenootje van hem te hebben opgehaald en gearriveerd te zijn op het veld vroeg ik me af wat er me allemaal te wachten stond. Het veld is 1 grote cirkel van ongeveer 100 meter doorsnee (het zou heel goed kunnen dan het een stuk groter is, want het leek wel 500 meter). En in het midden van dat veld word het spelletje cricket dan gespeeld. Je moet dus eerst een hele marathon afleggen wil je bij je plaats van bestemming aankomen! Maar goed..... James zijn wedstrijd begon om 8 uur en om 12 uur gingen ik samen met Joe weer richting huis (toen was de wedstrijd nog niet afgelopen) om zich klaar te maken voor zijn eigen wedstrijd. James zijn wedstrijd was wel leuk om te zien (ik was meer met de vliegen bezig die iedere keer op mijn benen zaten). Om een jong team te zien spelen is op zich nog wel redelijk leuk ook als je de regels niet weet. Toen we dus bij Joe thuis waren en hij zich omgekleed had en we wat hadden gegeten was het tijd om richting de plek te rijden waar Joe zou spelen. Na het gevonden te hebben (we waren een beetje verkeerd gereden) en nadat iedereen was gearriveerd kon het spel beginnen. Ik hoef geen details te vertellen, want ik snap er dus helemaal niks van dus ik weet niet eens hoe ik die details moet beschrijven, maar het duurde lang. Nadat de tegenpartij allang had gewonnen en Joe en zijn team eindelijk had gezegd dat het klaar was kon de gezelligheid beginnen. Er was een grote bak met daarin blikjes drinken mee genomen om na de (lang, lang, lang durende wedstrijd) wat uit te drinken en om alle hurdy (ik geloof dat dat een term is uit het cricket serque) en alle andere dingen die ze gevangen of gegooid of geslagen hadden op te schrijven en om te betalen. Als je 1 van deze dingen doet tijdens een wedstrijd (wat ik de zin hiervoor heb benoemd) dan krijg je punten. En voor die punten moet je betalen. Aan het eind van het jaar gaan ze dan met het hele team een weekendje weg. Joe kreeg extra punten, omdat hij zijn nichtje (ik dus) mee had genomen naar een ouwe lullen wedstrijd (Nee, ik schrijf alleen over wat die man zei die de punten bij elkaar telde!!) en nog eentje uit het verre Nederland ook. Iedereen moest hier hard om lachen (waaronder ik) en bedankte hem voor de soms grappige dingen die er op het veld gebeurde. De rest moest hier ook om lachen. Na 2 biertjes te hebben gedronken (ik 2 cola, want ik moest die avond nog naar huis rijden) gingen we weer richting Joe zijn huis om daar te eten.