24-1-2011

Speeltuin.

Het was frisjes vandaag veel wind en zo nu en dan regen. Volgens mij heeft dit ook wel een beetje effect gehad op Hayley en Anthony, want die waren aardig dwars en schreeuwerig. Heb ze uiteindelijk in de auto gegooid en ben een endje met ze gaan rijden. Na een half uur rijden ben ik een woonwijk in gereden opzoek naar een speeltuin (daar kunnen ze dan even lekker hun energie kwijt) En gelukkig ik vond er 1

. Hup auto geparkeerd, kids eruit gegooid en spelen in de speeltuin. Zelfs ik kon me energie kwijt in de speeltuin. Tijdens het spelen ging het af en toe een beetje regenen, maar Anthony, Hayley en ik gingen gewoon door met spelen. Na een 1 onszelf vermaakt te hebben in de speeltuin zijn we weer richting huis gegaan. Ik heb maar een film opgezet (die hebben ze hier toch in overvloed) en toen was het eindelijk stil in huis. Sjaakie en de chocolade fabriek (met johnny depp). Ik moet eerlijk zijn dat ik de oude beter vind!

25-1-2011

DS.

Vandaag gezellig naar Fransesca gegaan (wees gerust ik stap niet bij haar in de auto deze keer

). Toen we bij Fransesca waren kwam we tot het idee om naar het zwembad te gaan (dit ook meer, omdat Nicolas zwemles had). Ik vroeg of we eerst naar het winkelcentrum konden gaan, omdat ik een stuk of 10 kaarten op de post moet doen (aangezien ze al een aantal dagen op mijn nachtkastje lagen!). Fransesca had hier geen problemen mee aangezien Nicolas zijn zwemlessen pas om 3 uur begonnen en het nu pas half 11 was. Dus op naar het winkelcentrum. Aangekomen bij het winkelcentrum hebben we onze auto's geparkeerd en liepen we richting het winkelcentrum. In het winkelcentrum zijn we toen opzoek gegaan naar een post kantoor (en dat is nog lastig ook in zo een groot winkel centrum......). Na een half uur zoeken kwamen we eindelijk bij het post kantoor. In plaats van een half uur zoeken hadden we het post kantoor beter in 1 keer kunnen vinden, want dan hadden we dat half uur kunnen besteden aan in de rij staan! Het was echt mokkers druk. Hoe druk het ook was ik pakte een kaartje waarop stond dat ik ongeveer 20 wachtende voor me had, maar dat maakte niet uit. Ik moest en zou mijn kaarten vandaag posten (20 mensen later was ik dan eindelijk aan de beurt). Iedereen had wel een voorbeeld aan mij kunnen nemen, want ik was binnen 2 minuten klaar. Zo kaarten gepost tijd om rond te snuffelen in de rest van het winkel centrum(ik blijf toch een vrouw he). Na wat rond gekeken te hebben in een games winkel (waar ik 1 keer eerder ben geweest met Fransesca, omdat ze toen een spelletje moest wisselen voor Nicolas) zag ik weer de Nintendo DSI die ik al eerder had gezien en misschien wilde kopen. Fransesca kwam naast me staan en vroeg of ik hem ging kopen. Twijfel... Twijfel... ik denk er nog wel even over na. Laten we maar even verder kijken wat voor spannends ze hier nog meer hebben. Na wat wandelen kwamen we een beach winkel tegen. Wij naar binnen om een beach short to kopen(Ik had al in meer winkels gekeken en meer van die dingen gepast, maar ik kon mijn poeselige kontje er niet in krijgen en ja hij is poeselig!!) MAAR ik ging rond kijken in deze winkel en toen kwam er een winkel jufrouw die een gesprek aanging met Fransesca. Na wat gekletst te hebben over dat het warm was en dat bepaalde dingen waar Fransesca naar keek haar vast goed zouden staan (bla....bla...bla...) zei Fransesca dat zij eigenlijk niks nodig had, maar dat we hier waren voor mij. Ik vroeg of ze een grote maat had waar ik mezelf niet in hoefde te proppen en ze kwam zo met 4 verschillende broeken te voorschijn. Ik keek naar de maat en vroeg haar of ze misschien niet een maatje groter had, omdat ik deze maatjes (die ze mij had gegeven en die ik ook al in andere winkels had geprobeerd) waarschijnlijk niet paste. Ze verzekerde mij dat ik deze waarschijnlijk wel zou passen. Want volgens haar viel het merk Billa Bong iets groter dan dat er op het kaartje stond. Dus ik naar de hokjes en voordat ik het deurtje kon sluiten had ik 2 kinders met mij mee het hokje in en daar ging ik dan. Hup broek uit volgende broek passen en ja hoor ze had gelijk. Ik paste de short die ze had gegeven. Hayley vond hem wel leuk (alles wat blauw is vind ze leuk!!) Anthony vond hem ook leuk (maar die zegt overal ja op!). Hup volgende... en die paste ook en al de andere shorts paste ook. Nou na 4 verschillende aangehad te hebben heb ik uiteindelijk een leuke blauwe uitgekozen. Tijd om af te reken. Aangekomen bij de kassa wilde ik afrekenen. Ik moest eerst 5 minuten wachten, omdat de muts achter de kassa druk bezig was met haar telefoon. Nadat mevrouw haar telefoon had weg gelegd en mij een mooie nep lag had geshowd rekende ze short af. Ik haalde mijn bank pas te voorschijn en haalde hem door de kaart lezer heen.... DECLAINED!! Ok... deze doet het dus niet.. Volgende kaart... DECLAINED... (ondertussen stond er ook al een vrouw achter me die ongeduldig stond te zuchten en zachtjes in haar zelf stond te mompelen dat we niet op haar moesten letten!!) ‘'uhm.... Mevrouw, uhm... u kunt ook eerst geld pinnen en dan terug komen om te betalen, dan kan ik de mevrouw achter u eerst helpen'' (haha had je gedroomt!!). ‘'Nee hoor is niet nodig ik heb nog 1 kaart en die zal vast wel werken. Ik haalde mijn Australische bank kaart tevoorschijn haalde hem door de kaart lezen en ja ACCEPTED....... (Haha wat toevallig deze doet het wel). Opgelucht stopte de muts achter de kassa de bon in de tas bedankte me voor de aankoop en wenste me een prettige dag. Samen met Fransesca, Nicolas, Hayley en Anthony liep ik de winkel uit. Op de terug weg kwamen we langs de games winkel. Ik liep naar binnen pakte een Nintendo DSI twijfelde, hoorde op de achtergrond Fransesca zeggen ‘'ja doe het gewoon waarom niet is toch leuk, maar dan moet je wel een roze nemen dat is leuk'' dus ik er mee naar de toonbank (Twijfel... Twijfel....Ahg.. waarom niet) en toen heb ik hem gekocht. Dus nu heb ik een ROZE (en ik hou niet eens van roze) Nintendo DSI. Na hem gekocht te hebben liepen we het winkelcentrum uit om naar Fransesca der huis te gaan om daar wat te gaan eten. Bij Fransesca thuis moest ik mijn DS natuurlijk gelijk uitproberen. Dus terwijl Fransesca aan het koken was ging ik kijken wat ik allemaal met dit ding kon doen. Foto's maken tekenen, internet verbinding (als je die goed aansluit, wat ik niet heb gedaan en ook eigenlijk niet weet hoe dat moet), je kan muziek luistere (als dat erop staat) en je kan chatten (maar dan moet je natuurlijk wel iemand hebben om mee te chatten!!). En je kan er natuurlijk ook spelletjes op spellen. Na een beetje met dat ding verveeld te hebben heb ik hem weer netjes terug gedaan in de doos en was het tijd om te gaan eten. We aten Macaroni. Hayley en Anthony moeten thuis gevoed worden. Dus Helen of Dwayne geeft hun te eten, omdat ze ‘'zeggen'' dat ze zelf niet kunnen eten, maar ik vertik het om hun te voeren, omdat ik donders goed weet dat ze dat zelf heel goed kunnen. En ja hoor bij Fransesca aten ze heel netjes en als het even niet lukte vroegen ze netjes of ik hun kon helpen. In tegenstelling tot Hayley en Anthony zat Nicolas te jammeren dat hij het niet wilde eten en dat hij het niet kon en begon op een gegeven moment te huilen. Nadat Nicolas eindelijk een hap had genomen waren Hayley en Anthony al klaar en wilde graag een 2^de portie(daar vragen ze thuis anders nooit om). Ik nog een beetje voor hun opgeschept en ze konden weer lekker smikkelen. Na de macaroni kregen Anthony en Hayley hun lollie die ik stiekem gekocht had in het winkelcentrum terwijl ze niet oplette en ik nam een schaaltje met ijs. Hayley wilde ook ijs dus toen heb ik mijn schaaltje gedeeld. Na gegeten te hebben gingen Hayley, Anthony en Nicolas nog een beetje spellen en na ongeveer een half uurtje gingen we richting het zwembad om daar lekker rond te scharrelen. Hayley en Anthony mochten niet tegen Nicolas zeggen dat hij zwemles had, want dan gaat hij tegen stribbelen en schreeuwen vertelde Fransesca (het eerste wat ik dacht was: waarom heb je het dan voorgesteld om Nicolas 3 keer in de week zwemles te laten krijgen terwijl hij ook al op dansen, judo en tennis zit!). Dus zonder iets verteld te hebben tegen Nicolas gingen we richting het zwembad en zodra we binnen waren gingen Nicolas en Fransesca naar het buitenzwembad en Hayley, Anthony en ik gingen naar de kleedkamers om onze zwemkleding aan te trekken en daarna een duik te nemen in het lekker verfrissende zwembad. Het zwembad was inderdaad lekker verfrissend helaas wilde Anthony na een half uur al weer het water uit (precies na dit half uur was Nicolas klaar met zwemmen). Ik wist dit gelukkig te rekken met een half uur. Fransesca hield Hayley bezig en ik had Anthony die om de 5 minuten begon te huilen en te schreeuwen dat hij naar huis wilde. Op een gegeven moment liep ik naar waar Hayley, Fransesca en Nicolas waren (bij de glijbaan) en ging daar zitten met Anthony. Fransesca had gevraagd aan een jongen die aan het zwemmen was of hij met Hayley van de glijbaan wilde gaan, omdat zij niet durfde. Zijn moeder had hem aangemoedigd en samen met Hayley ging hij omhoog. Ik bedankte de vrouw (omdat Fransesca niks zei) en zij keek naar mij en Anthony die op mijn schoot zat te rillen en zei dat ik een schattig zoontje had. Ik keek naar Anthony bedankte haar en toen stelde ze voor dat ik anders in het baby badje moest gaan zitten dat was een stuk warmer (ik had dit al een aantal keer tegen Anthony gezegd/voorgesteld, maar dan begon hij te huilen en schreeuwde dat hij dat niet wilde). Deze keer stond ik op en droeg hem naar het baby badje. Ik ging in het baby badje zitten en Anthony gaf wel een paar snikken en gilde een aantal keer, maar toen hij in het water zat werd hij ineens heerlijk rustig en stil. Ik maakte van mijn hand een kommetje en gooide warm water over zijn rug en armen. Hierna rilde hij niet meer. Heb hier een tijdje met Anthony in gezeten. Toen Hayley, Nicolas en Fransesca ook bij ons kwamen zitten hebben we nog even in het baby badje gezeten en daarna gingen we naar de kleedkamers om te douchen, om te kleden en om naar huis te gaan. Toen we thuis waren hebben we lekker gegeten en daarna gingen Helen en Dwayne met de kinderen buiten spelen. Ik ging even achter de computer zitten om Nathalie een mailtje te sturen over Australia Day (dat is morgen) en wat zij ging doen. Nog geen 5 minuten later kreeg ik al weer een mailtje terug dat zo gauw ze het wist ze me zou bellen of een smsje zou sturen.

26-1-2011

Australia Day.

Vandaag is het Australia Day. De dag waarop Australië is gesticht. 's Avonds zou er in het Centrum van Perth groot vuurwerk zijn. Hier zou ik met Fransesca naar toe gaan, maar zij had een andere au pair gesmst om te vragen wat die ging doen en of we misschien met haar af konden spreken en ik had Nathalie ge-mailt over wat zij ging doen. Het is nu 10 uur en ik heb nog niks van der gehoord. Fransesca had wel een sms terug gehad van dat andere meisje, maar zij zou naar een feestje gaan waar veel gedronken zou worden dus op haar hoefde we niet te rekenen. Om 2 uur ging ik naar Fransesca toe om met haar naar het centrum van Perth te gaan. Het vuurwerk zou afgestoken worden om 8 uur, maar Fransesca stelde voor om eerder te gaan ander zouden we geen plek hebben om het vuurwerk goed te kunnen zien. Nou om alles even kort samen te vatten. Ik werd helemaal gek van dat kind. Alleen maar commentaar en zeuren en dan wilde ze weer niks en dan wilde ze weer zitten (bla....bla....bla.....) Het was rete vermoeiend om met haar naar Australie day te gaan. Het vuurwerk was wel mooi en daar heb ik ook zeker van genoten. Aangezien ik met oud en nieuw al om 9 uur op mijn bed lag! Tijdens het vuurwerk zat ze alleen maar te klagen dat ze het koud had (mooi dat ik mijn vest niet aan haar ga geven). Toen we dachten dat het vuurwerk was afgelopen liepen we richting het station. Toen ineens begon het vuurwerk weer we waren halverwege een veld met allemaal mensen, maar ze moest en zou het vuurwerk zien, terwijl ik dacht als we nu een beetje door lopen dan zijn we de menigte voor. Maar wij dus wachten en ra ra wat gebeurde er toen het vuurwerk echt af was gelopen

!? Iedereen pakte zijn/haar spullen en zette het op een lopen. Ik heb werkelijk nog nooit zo veel mensen naar een station zien lopen. Fransesca begon per direct 7 kleuren te schijten, maar ik commandeerde haar dat ze in mijn buurt moest blijven en de pas erin moest houden. Het was goed dat we al een stukje hadden gelopen toen het vuurwerk weer begon anders hadden we de tram nooit gehaald en hadden we nooit in de (te volle) tram kunnen zitten. Tijdens het lopen was er een meisje foto's aan het maken van de menigte. Ze liep achteruit en beng... daar lag ze dan. Doordat ze achteruit liep was ze tegen de stoep op gelopen en was ze achterover geknald het eerste wat ze deed toen ze overeind krabbelde was kei hard lachen (waarschijnlijk een bakkie op). Toen we nog wat verder waren zaten er 2 mannen op straat muziek te maken. 1 van de mannen was aan het trommelen en de andere man was een wat aan het zingen. Zodra hij klaar was met zijn tekst zij iedereen HEE.. HEE.. Echt super gaaf. Fransesca schrok zich het apen zuur toen iedereen HEE.. HEE.. zei en ik begon te lachen en lekker hard mee te zingen(dat is toch kikke). Met zun 100en (misschien wel 1000en) liepen we verder richting het trein station. Op een gegeven moment kwamen we bij een kruispunt iedereen ging links, maar ik zei tegen Fransesca dat ze met mij mee moest lopen. We gingen rechts en liepen langs een andere ingang van het tram station. Hier liepen we doorheen en waarschijnlijk doordat we rechts waren gegaan was het nog niet zo heel druk op het perron. Toen de trein kwam trok ik Fransesca mee de trein in en ging ergens zitten. Dit had ik niet een minuut later moeten doen, want toen kwam er storm loop. Allemaal rennende mensen stormde de trein in en ineens was het echt super druk. ‘'ohw... mijn god ik denk dat ik claustrofobisch word!! Ohww... het is zo druk ineens'' (het scheelde niet veel of Fransesca begon te hyperventileren). Het enigste wat ik dacht was good luck with that!! Na nog een paar mensen in de trein gepropt te hebben sloten de deuren zich zelf en begon de trein te reiden. Er renden mensen het perron op in de hoop dat ze de trein nog konden halen (baaluh te laat, wees gerust er komen nog meer treinendus die mensen hoefen niet daar op het perron te slapen) Toen we in de trein zaten kreeg ik ineens een smsje van Nathalie. Hey puck, we are at the foreshore now. Where are you? Is Fransesca with you? Ik had toen zo iets van bekijk jij het is even. Als je me er niet bij wil hebben zeg het dan lekker en stuur me niet om 9 uur een sms met ik ben daar en daar!! Ik heb der een smsje terug gestuurd, met daarin bedankt voor je sms!! Ik zit in de trein richting huis en iets dat ik geen idee had waar de foreshore was (na dit opgezocht te hebben bleek dat dus helemaal aan de andere kant te zijn van Perth. Een pokke end rijden dus). Na 3 haltes voorbij gegaan te zijn werd het een klein beetje rustiger in de trein. Niemand stond meer hutje mutje en er was nu ruimte om te ademen. Nog 2 haltes en dan moesten wij er ook uit. Fransesca zei dit en ik stond alvast op en liep naar de deuren om uit te kunnen stappen als we er waren. Fransesca volgende mijn voorbeeld en zo konden we op tijd uitstappen toen we hier de mogelijkheid voor hadden. We moesten wel zoeken aan welke kant we ook al weer het perron af moeste, maar na even goed gekeken te hebben liepen we de goede kant op langs 4 hotte politie agenten Toen we bij de auto waren, stapte we de auto in en reed ik Fransesca (ja jullie lezen het goed. Ik reed) naar huis. Toen ik haar had afgezet zette ik de radio op 100 en schreeuwen lekker had met de muziek mee om mijn frustraties er een beetje uit te gooien van die dag. En dat ging best