. Vandaag hebben we nog even een stukje van talin bekeken voordat we opgehaald zouden worden door monica (onze tolk) en naar narva joesuu zouden gaan. Eerst zijn we met de hele groep naar een marktje gegaan en daar hebben we gekeken voor wat mutsjes of eventueel mooie gebreide poncho's. Later is de groep in 2 groepjes verdeeld. Christine, Peter-paul, Janine en merion gingen nog even toeristje spelen en margrit en ik zijn lekker gaan shoppen. Een shirt, een zonnenbril en een mooie gebreide heerlijk warme en mij goed staande. Poncho later zijn we lekker bij de grote gele M wezen lunchen. Gewoon omdat het kon.. Na een heerlijke lunch zijn we nog even naar de supermarkt gegaan en toen hebben we ons weer terug getrokken in het hotel, met wifi en hele relaxte stoelen waar we bijna met geen mogelijkheid uit te krijgen waren. Tot dat het busje met onze tolk (monica) aankwam. Merion sprong gelijk op en liep gelijk naar buiten te lopen om monica te verwelkomen. Na wat geklets en nadat iedereen zijn spullen bij elkaar had gepakt werden de koffers naar het busje gebracht en werd er kennis gemaakt. Na een kennismakingsrondje en wat geklets konden we de bus in. Margrit, Christine en ik op de achterbank. Janine en Peter-paul daarvoor en voorin Monica, merion en de gezellige buschauffeur. Na een rit een rit van 4 uur, 1 tussenstop (omdat er geplast moest worden, maar op het moment dat er werd gezegt dat het achte reen boom moest het ineens niet meer hoefde) nog geen half uur later nog een tussen stop bij een benzine station (omdat nou ineens een ander moest plassen die eerst "niet echt hoefde" maar nu toch wel bijna in haar broek saste) kwamen we aan in een klein dorpje genaamd Narva Joesuu. De directeur van de instelling (Oelar) en zijn vriendin stonden ons daar op te wachten om kennis te maken. Nadat iedereen elkaar kwnde mochten we naar binnen, naar onze kamers. Daar kwam het zo uit dat Christine en Janine op een kamer slapen, Peter-paul romantisch in zijn eentje op een kamer mag slapen, Merion en Monica gezellig een kamer delen en dat Marit mijn roemmie is. Toen iedereen zijn spullen had uitgestald ging ik even een rondje doen bij iedereen op de kamer en laat het nou net wezen dat de 2 grootste kakkelkutten de kleinste kamer hebben. Er mocht en kon nog geruild worden, maar gezamelijk besloten wij om ons kleine knusse kippenhok niet meer af te staan. Daarna even lekker genikst en daarna gaan eten. Ik had de snitchel besteld maar Toen mij deze onder ogen kwam had ik totaal geen trek meer. Het zag er heel lekker uit en de eerste paar hapjes smaakte ook als een (B)engeltje op me tong, maar ik had echt totaal geen honger meer (gelukkig peter-paul wel dus die heeft de rest netjes opgegeten. Dank u peter-paul:D). Na het eten heeft iedereen zich weer terug geteokken op zijn/haar eigen kamer en zijn we allemaal lekker gaan slapen. Morgen de eerste echte dag. Ik ben benieuwd..